امین طالبی دانشجوی رشته دندانپزشکی و دبیر کانون سها، ضمن اعلام خبر فوق و با اشاره به جلسات پیشین این برنامه هفتگی اعلام داشت: در 14 جلسه پیشین این برنامه هفتگی، به توضیح تاریخچه زندگی پادشاهان در شاهنامه پرداخته و داستان‌های ضحاک ماردوش، زندگی سیاوش و تخت‌نشینی کیخسرو و داستان رستم و سهراب خوانده و توسط نوید احمدی دانشجوی رشته پزشکی و دبیر پرتلاش این برنامه، نقل و تحلیل شد.
وی با اشاره به حضور پرشور دانشجویان علاقه‌مند به حیطه ادب و هنر در پانزدهمین جلسه از این برنامه، گفت: در این جلسه که با حضور دانشجویان ورودی‌های 1396 تا 1402 برگزار گردید، به موضوعاتی از قبیل: به دنیا آمدن سهراب، لشکرکشی سهراب به همراه سپاه توران به ایران به منظور یافتن پدر خویش و رویارویی رستم و سهراپ پرداخته شد.
وی در پایان به توضیحاتی در خصوص کتاب شاهنامه پرداخت و گفت: شاهنامه، حماسه‌ای منظوم، بر حسب دست‌نوشته‌های موجود و شامل ۵۰٬۰۰۰ تا ۶۱٬۰۰۰ بیت و یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین سروده‌های حماسی جهان، اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی است که سرایش آن دستاورد سی سال کار پیوستهٔ این سخنسرای ایرانی است. موضوع این اثر نیز، اسطوره‌ها و تاریخ ایران از آغاز تا حملهٔ اعراب به ایران در سدهٔ هفتم میلادی است که در چهار دودمان پادشاهیِ پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان گنجانده می‌شود.
گفتنی است: شاهنامه نفوذ بسیاری در جهت‌گیری فرهنگ فارسی و نیز بازتاب‌های شکوه‌مندی در ادبیات جهان داشته است و شاعرانی مانند گوته و ویکتور هوگو از آن به نیکی یاد کرده‌اند. شاهنامه بزرگ‌ترین کتاب به زبان پارسی است که در همه جای جهان مورد توجه قرار گرفته و به بسیاری از زبان‌های زندهٔ جهان ترجمه شده است. نخستین بار در سال ۶۰۱ خورشیدی، بُنداری اصفهانی شاهنامه را به زبان عربی برگرداند و پس از آن برگردان‌های دیگری از این اثر، ازجمله برگردانِ ژول مُل به زبان فرانسوی، انجام گرفت.
۲ اسفند ۱۳۸۸ پایان هزارهٔ سرایش شاهنامه بود. جشن جهانی هزارهٔ شاهنامه، با بودن نمایندهٔ ۱۹۲ کشور وابسته به یونسکو در پاریس، فرانسه در بنای این نهاد جهانی با همکاری بنیاد فردوسی برگزار شد. همچنین، آیین بزرگداشت هزارهٔ شاهنامه در کشورهای گوناگون به بهانهٔ ثبت آن در یونسکو از جمله برلین، آلمان برگزار شد.
همچنین، کهن‌ترین شاهنامه دست‌نویس موجود، نسخهٔ فلورانس مربوط به ۶۱۴ قمری است و پس از نسخهٔ فلورانس، نسخهٔ لندن که مربوط به ۶۷۵ قمری است و پس از نسخهٔ لندن، نسخهٔ استانبول مربوط به ۷۳۱ هجری است.